جدول جو
جدول جو

معنی دمشقی حنفی - جستجوی لغت در جدول جو

دمشقی حنفی
(عَ یِ دِ مَ)
ابن علی بن محمد بن ابی العز دمشقی حنفی، ملقّب به علاءالدین. فقیه بود و در سال 731 هجری قمری متولد شد. وی مدتی عهده دار امر قضاء در دمشق بود و در سال 792 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- التنبیه علی مشکلات الهدایه، در فروع فقه. 2- النوراللامع فیما یعمل به فی الجامع ای جامع بنی امیه. (از معجم المؤلفین بنقل از هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 726. الاعلام زرکلی ج 5 ص 129)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

دمشقی صوفی
(دِ مِ / مَ)
شمس الدین ابوعبدالله محمد بن ابی طالب انصاری دمشقی صوفی، معروف به شیخ ربوه. یکی از اعجوبه های زمان خود بود و در بیشتر علوم آگاهی و نوشته هایی داشت. از آثار اوست: 1- السیاسه فی علم الفراسه. 2- نخبه الدهر فی عجائب البر و البحر. او به سال 654 هجری قمری متولد شد و به سال 727 درگذشت. (از معجم المطبوعات مصر)
لغت نامه دهخدا
دمشقی حنبلی
(عَ یِ دِ مَ)
ابن محمد بن عباس بن شیبان دمشقی حنبلی، مشهور به ابن اللحام و مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به علاءالدین. وی فقیه و اصولی بود و در عید فطر سال 803 هجری قمریدرگذشت. در حالی که سن او بیش از پنجاه سال بود. اوراست: القواعدالاصولیه و الاخبارالعلمیه فی اختیارات الشیخ تقی الدین تیمیه. (از معجم المؤلفین بنقل از شذرات الذهب ابن عماد ج 7 ص 31. الدارس نعیمی ج 2 ص 124)
لغت نامه دهخدا
احمد ایجی دمشقی حنفی
ابن محمد بن نعمان بن محمد ایجی دمشقی حنفی. اصلاً از مردم ایج یکی از قراء فارس، و جدّ او محمد به سال 920 ه. ق. به دمشق رفته و متوطن شده است. احمد از بزرگان علمای دمشق بروزگار خود بودو از دست سلاطین عثمانی مناصب مختلفه یافت و در دارالحدیث احمدیه درس می گفت. وفات او به سال 1063 بود
لغت نامه دهخدا
عمادی دمشقی حنفی
(عِ)
عبدالرحمان بن محمد بن محمد بن محمد بن محمد بن عمادالدین عمادی دمشقی حنفی. فقیه و مفسر و ادیب قرن یازدهم هجری قمری وی از فضلای عهد خود و ممدوح شعرا بود و در سال 978 هجری قمری 1570 میلادی دردمشق متولد شد و در هفدهم جمادی الاولی سال 1051 ه. ق. / 1641 میلادی در سن هفتادوسه سالگی درگذشت و در مقبرۀ باب الصغیر دمشق دفن گشت. او راست: 1- تحریرالتأویل علی ما فی معانی بعض آی التنزیل. 2- الروضه الریافیمن دفن بداریا. 3- الصلاه الفاخره بالاحادیث المتواتره. 4- المستطاع من الزاد لأفقر العباد ابن العماد. 5- المنسک. 6- الهدایه. 7- هدیه ابن العماد لعبّاد العباد فی الصلاه. و نیز او را اشعاری است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 131). و رجوع به مآخذ ذیل شود: هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 549. حدیقهالافراج احمد انصاری ص 132. سلافهالعصر ابن معصوم ص 372. الکشاف طلس ص 77. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1829. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 594 و ج 2 ص 724. فهرس دارالکتب المصریه ج 5 ص 208 و ج 8 ص 151. فهرست الخدیویه ج 1 ص 156 و ج 2 ص 569. فهرس المؤلفین بالظاهریه، نسخۀ خطی. عرف البشام فیمن ولی فتوی دمشق الشام خلیل مرادی، نسخۀ خطی
لغت نامه دهخدا